Czy to autyzm...?

My, rodzice patrzymy na  swoje dziecko przez pryzmat wielkiego uczucia. Mamy tendencję do pobłażania, tłumaczenia, idealizowania.  Trudno zliczyć, ile razy słyszałam  "to mu minie", "jest jeszcze mały", "przecież każde dziecko rozwija się inaczej", "rozgada się jeszcze", "to chłopiec"/"to dziewczynka", "ja też tak miałam/em podobno", "poczekamy, zobaczymy"...  Trudno też zliczyć, ile razy się pomylono...


Dziś piszę o autyzmie,  bo jego cechy można zauważyć wcześniej, niż wielu rodzicom się wydaje. Już 4-miesięczne dziecko może wykazywać pierwsze niepokojące symptomy i opóźnienia,  które mogą świadczyć o poważnych zaburzeniach rozwoju, wśród których wymienia się właśnie autyzm. Im wcześniej je wykryjemy i rozpoczniemy terapię, tym większe szanse na to, że nasze dziecko będzie  w przyszłości sprawnie funkcjonować.

Tu liczy się czas. Dlatego warto śledzić tabele rozwojowe i porównywać z nimi rozwój swojego dziecka. Fakt, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie, nie powinien zaważać na tym, że ignorujemy znaczące sygnały.  A niepokoić powinny:
- brak uśmiechu na widok matki do końca 3 m.ż
- brak reakcji gestu wyciągania rąk do bliskich do końca 6 m.ż
- brak zainteresowania nową zabawką do końca 6 m.ż
- brak gestu wskazywania palcem/ręką do 14 m.ż
- brak pierwszych słów (co najmniej 2)  do 12 m.ż


Roczne dziecko może zacząć ujawniać pewne zachowania i skłonności, które bezspornie świadczą o zaburzeniach rozwoju, a w przyszłości mogą zostać zdiagnozowane jako autyzm. Do takich zachowań ze spektrum (zakresu) autyzmu u dzieci powyżej 1 roku życia należą:
- brak uśmiechu na widok drugiej, bliskiej osoby,
- brak wspólnego pola uwagi,
- brak rozwoju lub regres w rozwoju mowy,
- brak prób w naśladowaniu ruchu i mowy
- zachowania schematyczne (powtarzające się zabawy, bezcelowe oglądanie swoich dłoni, skrobanie przedmiotów, przewracanie kartek w książce bez oglądania treści)
- niski poziom sprawności manualnej
- wybiórczość pokarmowa, problemy z żuciem
- zachowania agresywne i autoagresywne
- kiwanie się, długie fazy krzyku i płaczu

W przypadku zauważenia braku którejś z wymienionych umiejętności należy zacząć ją stymulować, najlepiej pod okiem specjalisty.  

Coś Cię martwi? Zapytaj- lekarza, logopedę, neurologa, fizjoterapeutę, psychologa... 
Nikt nas nie wyśmieje, nie zbagatelizuje, nie zgani. Zawsze przecież lepiej dowiedzieć się, że wszystko jest w porządku, niż nie robić nic, a w końcu i tak dowiedzieć się, że jest źle i w dodatku za późno, co niestety często ma miejsce. Nawet jeśli z czasem  podejrzenie autyzmu się nie potwierdzi, terapia nie niesie żadnych złych efektów, bo stymulacja rozwoju przydaje się także także zdrowemu dziecku. 

Na koniec pragnę dodać, że w swojej pracy spotykam coraz więcej dzieci z zachowaniami ze spektrum autyzmu. Nie  patrzą w oczy, w twarz, są wycofane, nieobecne, czasami autoagresywne, "wyłączają się" i wykonują powtarzające się ruchy. Potem w rozmowie z rodzicami okazuje się, że  wolny czas spędzają przed telewizorem, tabletem, komputerem lub smartfonem.
 Udowodniono, że kontakt dzieci z wysokimi technologiami powoduje zakłócenia pracy mózgu, a w efekcie zachowania podobne do opisanych powyżej.

Pamiętaj więc, że kontakt z nagranym, ruchomym obrazem   jest dla dzieci wyjątkowo niekorzystny i wiąże się z przebodźcowaniem, które zaburza naturalny rozwój. Dlatego dzieci do 2 roku życia nie powinny mieć  kontaktu z "ekranami", a te , u których podejrzewamy lub mamy stwierdzone zaburzenia rozwoju -także w kolejnych latach.






źródło: J. Cieszyńska- Rożek "Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci"