Nie bój się iść do logopedy

           Chciałam zostać logopedą, by pomagać osobom z wadami wymowy. Takie też było moje wyobrażenie tego zawodu.  Gdy w toku studiowania poznawałam go lepiej, zachwyt mieszał się z niedowierzaniem.  Byłam zaskoczona ilością przypadków, w jakich jest potrzebny logopeda, zakresem jego działań i... tym, jak trudna i obszerna jest to dziedzina nauki, a potem praca.  

    Odkryłam, że logopedia zajmuje się nie tylko wymową, ale i procesem komunikacji, budowaniem języka, zaburzeniami rozwoju, FAS, MPD, dysleksją, zaburzeniami  ssania, połykania, emisją głosu, niedosłuchem... A to nie koniec, bo  logopedia, jak każda inna nauka rozrasta się i rozwija, mieszając  z innymi dziedzinami - najczęściej psychologią i medycyną.
         Nie dziwię się więc tym, którzy niewiele wiedzą o tym zawodzie i wciąż myślą, że do logopedy chodzą dzieci, które nie mówią "r". Warto jednak wiedzieć, kim jest logopeda, gdzie pracuje i komu pomaga, by móc w razie potrzeby z tej pomocy skorzystać.

         Zawód logopedy staje się coraz bardziej popularny i niestety - potrzebny. Nie tylko z powodu większej liczby zaburzeń, będących skutkiem rozwoju cywilizacyjnego. Coraz więcej rodziców zaczyna interesować się tym, jak  powinien wyglądać prawidłowy rozwój mowy i i zauważa u swojego dziecka odstępstwo od normy. Sprzyjają też temu nadania przesiewowe wykonywane w przedszkolach i szkołach.  Wzrasta poziom opieki zdrowotnej i edukacji. Logopedzi mają swoje gabinety w szkołach, przedszkolach, szpitalach i  przychodniach. Coraz więcej jest też ofert prywatnych gabinetów. 

Niestety ciągle jeszcze wielu potrzebujących do logopedy nie trafia. Pierwszą przyczyną jest brak wiedzy i doświadczenia osób z najbliższego otoczenia dziecka. Po prostu nie dostrzegają, że dziecku potrzebna jest pomoc. Druga, to brak logopedów lub miejsc w publicznych placówkach. O ile z tymi dwiema przyczynami spotykam się często i je rozumiem, o tyle nigdy nie zrozumiem trzeciej - CZEKANIA.  Często rodzice, po zauważeniu problemu, zamiast działać- czekają i nic nie robią. Tymczasem jest to czekanie, aż problem się pogłębi, utrwali, będzie bardziej widoczny, trudny do usunięcia oraz  przyniesie szkody w psychice dziecka. Jest tez czwarta, która na szczęście "wymiera" - poczucie,  że chodzenie do logopedy  to wstyd, bo dowodzi, że z dzieckiem jest "coś nie tak". Obecnie chodzenie do logopedy jest dowodem troski o prawidłowy rozwój dziecka.

      

        Idąc do logopedy niekonicznie dowiemy się, że nasze dziecko ma jakieś zaburzenia. Logopeda sprawdzi, czy dziecko rozwija się prawidłowo i podpowie nam, jak ten rozwój wspierać, ewentualnie "naprawić", poprzez indywidualnie dobraną terapię, na którą wcale nie musimy się decydować. Logopedzi prowadzą także badania przesiewowe- dla każdego dziecka, by sprawdzić, czy rodzic- przyzwyczajony do mowy i zachowań swojej pociechy nie przeoczył istotnych odchyleń od norm.
Logopeda pokaże, jak bawić się z dzieckiem, jak do niego mówić,  na co zwracać uwagę przy komunikacji. Logopeda może nauczyć dziecko czytać, wspomóc koordynację ruchową, usprawnić rękę, wspomóc widzenie, słyszenie, pamięć, koncentrację i szereg innych zdolności.  Podpowie, jakie zabawki są dobre dla dziecka na danym etapie rozwoju, poleci książeczki, a dla rodzica - książki, portale, strony internetowe i artykuły. Diagnoza logopedyczna to głównie zabawa z dzieckiem i rozmowa z rodzicem i jest pierwszym krokiem do zmiany na lepsze!

          Jeśli terapia logopedyczna okaże się konieczna, niezmiernie ważne jest podejście i zaangażowanie rodzica. To od niego w dużej mierze  zależą efekty terapii dziecka.  Wspierajmy dziecko w ćwiczeniach, uczestniczmy w zajęciach, dokształcajmy się i przede wszystkim - zaufajmy logopedzie i współpracujmy z nim.   Jeśli tylko możemy, bądźmy obecni na każdych zajęciach, głównie po to, by podpatrywać jak potem pracować z dzieckiem w domu-  bo praca w domu jest nieodłącznym elementem terapii.

        Warto też pamiętać, że zajęcia logopedyczne są dla dziecka atrakcją i naprawdę mogą być przyjemne ;) . Nie tylko ze względu na gry i zabawy, które mają miejsce. Dziecko prowadzi zeszyt, który jest dla niego niczym największy skarb, a nam i rodzicowi dokumentuje ćwiczenia, zadania domowe i postępy. Ma dla siebie- na wyłączność -  "panią", która jest na nim skupiona, słucha go, pomaga mu, rozmawia z nim o jego zainteresowaniach, nie ocenia i nie porównuje. Ma ciszę i spokój, może się skupić i efektywnie pracować. Ma wsparcie rodzica, który też chętnie słucha, patrzy i uczy się nowych rzeczy.

        I chociaż na zajęciach robi się rzeczy trudne- takie, których dziecko nie umie, lub z którymi ma problem- to naprawdę, dzieci zazwyczaj wręcz wbiegają do gabinetu logopedy!  Uwielbiam ten widok, bo wtedy czuję, że praca logopedy, choć trudna, potrafi dać ogrom satysfakcji i radości. Mi, dziecku i tym, którym na nim zależy.